Mijn bezoek aan Congo Bumba 2010/2012
19 november, 2014 Sinds 2010 bezocht ik 2 x de parochie Notre Dame van Pater Carlos Rommel in Bumba, Noord Congo. Ik was te gast in deze parochie en heb geweldige momenten beleefd. 4 maanden heb ik geleefd, gewerkt en gesproken, gegeten en gedronken, gedanst en gelachen met mensen waarvan ik nooit gedacht had dat ik ze ooit zou ontmoeten.
In de vroege ochtend was ik enkele uurtjes bezig in de kleuterklassen, ik introduceerde o.a. de houten legpuzzel, blokken, poppenhoek, playmobiel, domino en de waterverf…waren bij zowel de kleuters als docenten totaal onbekend. Wat me verbaasde…… ik zag meubeltjes opgestapeld aan de zijkant van de klas, ruim 30 kinderen zaten op rieten matten de grond, meestal te luisteren. Bordlessen gingen gepaard met het massaal opdreunen van woorden en sommetjes.
Het maakte indruk op me…de kinderen waren tijdens de lessen heel rustig……zelfs wat timide…..doch…na het rinkelen van de bel stuiven ze (met veel kabaal) naar de deur. Om 11.00 uur verliet ik de school en kregen de kinderen een beker maispap, vaak is dat de eerste maaltijd die dag, en voor veel kinderen ook misschien wel de enigste maaltijd. Het team van de kleuterschool bestaat uit een 10tal enthousiaste docenten, waaronder 1 man.
Voor Congolese begrippen is het bestaan vaan deze kleuterschool heel uniek, nog steeds gaat een groot aantal kinderen niet naar school, zeer zeker geen kleuters. Uiteraard heeft het te maken met het inkomen van de ouders….de meeste ouders hebben geen vaste baan….ik zag duizenden ZZPers…..op markten en winkeltjes…met of zonder fiets…een enkeling met een bromfiets…..in Bumba (vergelijkbaar qua oppervlak met prov.Utrecht) rijden ongeveer 10 auto`s.
Om 11.15 uur stapte ik het naaiatelier binnen en deed ik voorbereidend werk voor de volgende dag. Na verloop van tijd werkten 4 vrouwen thuis, of in een gehuurde cabine naast de weg. Ik kan u zeggen….dat laatste had wel zijn charme……(zie foto) !!!!
Na het middageten reed ik op de scooter naar een van de markten in de omgeving. Samen met mijn duo passagier hingen we 80 jurkjes om de hals en vertrokken we….met veel bekijks natuurlijk. Eenmaal op de markt begon het feest…we verkochten jurkjes in een record tempo……..20 % van de omzet is voor de vrouwen…..het resterende bedrag gaat naar de kleuterschool.
De giletjes worden in Nederland tijdens workshops op scholen opgefleurd, deze worden in een rolletje stof gerold en opgestuurd naar Congo. Eenmaal in Congo maken de vrouwen er jurkjes van…de prijs wordt bepaald door het giletje, hoe fraaier opgefleurd hoe meer het jurkje opbrengt. De prijzen variëren van 2 tot 8 dollar……uiteraard houden we rekening met het feit dat niet iedere ouder 8 dollar kan betalen en zorgen we dat de jurkjes van 2 t/m 4 dollar er ook leuk uit zien.
In de hoofdstad van Congo, Kinshasa, heb ik ook giletjes en rolletjes stof afgegeven. Ik bezocht Don de Marie, vrouwenopvang waar zusters van Calcutta met liefde en zorg dakloze vrouwen en gehandicapten opvangen. Zeer onder de inruk van wat ik zag, vind ik dat ik deze vrouwen niet kan en mag vergeten…….aangezien ik in druppels geloof heb ik in het verleden naaimachines opgestuurd en stuur ik nu 2 x per jaar rolletjes stof met gilletjes naar deze vrouwen. Het maken van jurkjes is een leuke bezigheid, wat natuurlijk ook heel belangrijk is.
Het verkopen is ook hier een straatactiviteit……..venten is natuurlijk een belangrijk middel van bestaan……de dagelijkse markt, daar bereik je de massa.
Het was mijn bedoeling om in oktober naar Congo te gaan, doch door omstandigheden heb ik deze reis voorlopig uitgesteld. Volgend jaar hoop ik deze reis alsnog te maken en wil ik heel graag het vrouwenopvanghuis in Kinshasa weer te bezoeken. Het is mijn grote wens iets te doen voor de vrouwen die vernederd, gebroken en verjaagd zijn. Ik wil deze kwetsbare groep helpen waar en zoveel ik kan.
Wil van Schaijk.
